fot. Herve Guibert © Christine Guibert & Gallerie Agathe Galliard

Sponsor główny - Orbis S.A.

MATERIAŁY DLA PRASY
(plakat, informacje prasowe, fotosy, zdjęcia) - kliknij

Klatki z projekcji Sebastiana Buttnego:

HERVÉ GUIBERT
Pisarz, krytyk filmowy, scenarzysta, fotograf.

Urodził się w 1955 roku w Saint-Cloud na południu Francji, dzieciństwo spędził w Paryżu, studiował w La Rochelle i należał tam do grupy teatralnej „La Comédie de La Rochelle”.

W 1973 roku wrócił do Paryża, z którym związany był już do końca życia. W latach 1973-77 zajmował się krytyką filmową dla kilku czasopism francuskich m.in.: Cinéma, Had, Les Nouvelles littéraires, 20 ans, Combat. Od 1977 współpracował z Le Monde, gdzie miał stałą rubrykę poświęconą krytyce filmowej i fotograficznej. W roku 1984 razem z Patricem Chereau napisał scenariusz filmu L’homme blesse”, który w tym samym roku reprezentował Francję na festiwalu w Cannes a także zdobył Cezara za scenariusz. Jest autorem kilkunastu powieści, m.in. „Des Aveugles”, „Mes Parents”, ”Mauve Le Vierge” które ugruntowały jego pozycję literacką; wśród nich najbardziej znana pozostaje wydana w 1991 roku autobiograficzna powieść „A l’ami qui ne m’a pas sauvé la vie” / ”Przyjacielowi, który nie uratował mi życia” (polskie wydanie 1993)

W tej wstrząsającej książce Guibert, jako jeden z pierwszych otwarcie i szczegółowo opisał zmagania z postępującym AIDS i z wirusem HIV, zakażenie którym odkrył w 1988 roku.

Powieść odniosła czytelniczy sukces i odbiła się szerokim echem z co najmniej dwóch powodów – była szczerą opowieścią na temat choroby, będącej wówczas tematem tabu, a także dlatego, że wśród bohaterów tej książki znajdowały się ukryte pod pseudonimami znane współczesne postaci - m.in. Michel Foucalt, Isabelle Adjani, Patrice Chereau czy Bernard-Marie Koltés.

Hervé Guibert jest także autorem fotografii zgromadzonych obecnie w galerii Agathe Galliard w Paryżu, gdzie były także wystawiane po raz pierwszy. W 1993 wydawnictwo Gallimard opublikowało wybór jego zdjęć z lat 1976-91 w albumie „Herve Guibert - Photographies”

W ostatnich dniach życia Guibert nakręcił o sobie dokument p.t. „La Pudeur ou l’Impudeur” – („Wstyd albo bezwstyd”) wyemitowany przez francuską TV5 kilka dni po jego śmierci.

Zmarł 27.12.1991 r. w Paryżu.

Jego prochy zostały pochowane na Elbie, gdzie od 1979 roku spędzał prawie każde lato.